Brief aan mijn mama

                                                                      

Lieve mama,

Terwijl ik deze brief schrijf kijk ik naar je ziekenhuis bed, dat nog steeds in de living staat.

Maar in plaats van mijn allerliefste mama zie ik slechts  1 enkele witte roos op een leeg bedje.

In gedachten kan ik je nog zien liggen, kan ik je nog ruiken en je zachte huid nog steeds voelen. Ik heb je gezicht en je handen zoveel kusjes gegeven dat mijn lippen nog steeds tintelen bij de gedachte aan de aanraking met je kleine tedere hand. 

En ergens weet ik, dat jij er nog bent. Ergens weet ik dat je thuis bent.

Wat was je toch een exceptionele vrouw. Een echt specialleke, zoals iedereen terecht zegt.

Speciaal in iedere zin van het woord. Eigenlijk was je hele leven bijzonder.

Zo bracht je mij, een flinke baby van 4 kilo, na het in gang zetten van de bevalling, zonder verdoving op deze wereld.

Iets waar ik binnenkort nog meer bewondering voor ga krijgen vermoedt ik.

Maar ook daarnaast was je speciaal. 

Zo werd je bijvoorbeeld altijd ziek voor een weekend of een vakantie.

Kreeg je te maken met een uitzonderlijke ziekte.

Heb je heel lang verzwegen tegen moeke en bompa hoe ziek je was, omdat je hen wilde sparen.

En stelde je altijd anderen voorop.

Dat maakte je ook zo geliefd. En dat zie je aan al de mensen die hier vandaag aanwezig zijn, speciaal voor jou.

Je dacht altijd eerst aan anderen en dan pas aan jezelf.

Dat hebben we zeker de laatste maanden, weken en dagen nog maar eens mogen ontdekken.

Je was al een tijdje moe gestreden lieve mama, maar je hield vol voor ons. Voor papa , voor mij en voor je kleinkind. Je wilde zo graag je kleindochter nog zien en daar wou je heel veel voor doen. 

Ik besef nu meer dan ooit welke pijn je hebt moeten lijden, hoe je moet hebben afgezien. En toch klaagde je bijna nooit. Dan zei je dat ik me geen zorgen moest maken. Want je wilde niet betutteld worden.

Als ik er nu op terug kijk ben je zo ongelooflijk sterk en dapper geweest lieve mama. 

Daar zijn haast geen woorden voor.

De laatste weken dacht je veel na. Je was niet de grootste prater, maar ik zag dat je vaak in gedachten verzonken was. 

Over wat dat dan ging, wilde je niet altijd delen. 

Maar de laatste donderdag dat we naar Leuven reden wilde je iets bespreken over je begrafenis. 

Maar voor je je vraag volledig stelde vroeg je me eerst:

“Kan ik daar met u over praten?”

Die zin spookt al dagen door mijn hoofd… 

“ Kan ik daar met u over praten?”

Ik slikte de krop in mijn keel weg en zei natuurlijk mama, en we hebben een goed gesprek gehad.

Maar het typeert wel weer jou. Dat je, op de moeilijkste momenten in je leven, nog steeds eerst aan anderen denkt en dan pas aan jezelf.

Ik kan veel zeggen over de laatste weken maar dat ga ik niet doen.

We hebben elk onze dingen gezegd die we wilden zeggen, ons verdriet gedeeld en onze harten bij elkaar uitgestort.

Ik ben zo enorm dankbaar dat je de kinderkamer en alles wat daarbij hoort nog hebt mogen en kunnen zien. Dat we samen naar de 3D echo van je kleindochter zijn kunnen gaan kijken. Dat jij als enige de naam weet, het geboortekaartje en de doopsuiker hebt mogen zien.

We hebben daar echt mooie en fijne momenten van gemaakt die me voor altijd zullen bij blijven.

En net zoals alle mensen hier aanwezig je nooit zullen vergeten, zullen papa, jens en ik ervoor zorgen dat je kleindochter weet hoe bijzonder jij, haar make, wel niet was. 

We zullen ervoor zorgen dat ze jou altijd in haar hartje draagt en je ook nooit zal vergeten.

En ik hoop dat jij, op jouw beurt, over haar zal waken en haar zal beschermen als de engel die je bent.

Lieve mama,

Bedankt voor alle mooie jaren dat je bij ons was. 

Je was niet alleen mijn mama, je was ook mijn steun, mijn toeverlaat en mijn vriendin.

Ik denk met veel plezier terug aan alle terrasjes en uitstapjes die we samen hebben gedaan. 

Bedankt voor alle mooie momenten die we samen hebben beleefd. Want die overwinnen die lelijke ziekte ruimschoots.

Bedankt om er altijd voor mij te zijn, hoe ziek je ook was. 

Ik hou zo ongelooflijk veel van jou en ik ga je enorm hard missen. 

Ik wil dat je weet dat ik super trots op je ben. En dat ik enorm veel bewondering en respect voor je heb. En dat ik hoop dat ik binnenkort net zo’n goede mama mag zijn als jij. 

Ik weet dat dit geen afscheid is, ook al ben je fysiek niet meer hier.

Dat je over ons zal waken en bij ons zal zijn, en me zal helpen en leiden.

In mijn hart blijf je altijd voort bestaan, voor eeuwig en altijd.

Rust nu maar lieve mama, dat heb je wel verdient. Wees gelukkig en maak u om ons geen zorgen meer. Moeke en bompa, papa, Jens, onze kleindochter en ik, we zullen goed voor elkaar zorgen.

Ik zie je graag mama.

Liefs,

Je dochter Jasmine